معراج نودژ

تو را از شاخه می‌چینم که برایم گنجشک باشی، این ‌روزهای سکوت و وحشت را پُر از آوازِ رفتن کنی. تو را از شاخه می‌چینم که برایم خورشید باشی، این نگاه‌های سرد و خالی را پُر از گرمای دوست داشتن کنی. تو را از شاخه می‌چینم در دلم می‌کارم: گنجشکی که همیشه می‌خواند. خورشیدی که همیشه می‌تابد. "رضا کاظمی

نظرات شما عزیزان:

:: موضوعات مرتبط: شعر ودلنوشته، ،